Limited Edition!
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
15 Januari 2018 | Australië, Perth
Hallo allemaal!
Op veler verzoek hier tóch een blog van de andere kant van de wereld. Geen idee hoeveel ik er ga schrijven, wellicht is dit wel een Aussie-limited-edition-blog, wie weet. Geniet er dus maar van!
Laten we bij het begin beginnen; Donderdag 4 januari begon het avontuur, nadat pap en mam mij uitgezwaaid hadden kon het echt beginnen. Na een relatief soepele vlucht via München en Bangkok (op deze vlucht heeft mijn buurman ongeveer een heel oerwoud gekapt… in 11 uur..) kwam ik aan in Perth waar Joep mij op stond te wachten. Gelijk was het lekker warm en reden we door Perth en langs de rivier naar huis, wat mooi allemaal!
Even wat side-information: Het gezin waar ik aan de slag ga bestaat uit Joep, een Nederlander die al een hele tijd in Australië woont, hij is getrouwd met Jennifer een van oorsprong Ierse maar op gegroeid in Australië samen hebben ze drie prachtige kinderen. Maxwell van 4 jaar, Arthur van 3 jaar en Penelope van 7 maanden. In het kort Maxie, Artie en Penny. Het is een relaxte familie waarin veel kan en mag, een familie waar ik mij helemaal thuis voel!
Ze wonen in Claremont, een mooie wijk centraal in Perth. Het dichtstbijzijnde strand is op 3,5 km en het stadscentrum is op 7 km. Prima te doen dus, ik heb hier een fiets en cross al lekker rond. Even voor de beeldvorming, Claremont is ongeveer zo groot als Lochem en er zijn wel 100 van deze stadsdelen, Perth is mega groot en je kan nooooooit overal heen fietsen. Perth is bovendien ook best heuvelachtig. Mensen doen erg veel met auto en het verkeer is ook niet altijd even goed ingericht op fietsers…..
Maar goed, eenmaal thuis kennisgemaakt met Jennifer en de kids en mijn onderkomen voor de komende maanden ingericht, jeetje wat is dat mooi trouwens! Joep en Jennifer hebben een deel van hun garage omgebouwd tot appartement wat van alle gemakken voorzien is! (zie foto’s) Het was echt net klaar toen ik kwam, de schilder had ’s ochtends het afplakband weggehaald en Joep en Jennifer hadden het nét ingericht.
De dagen daarna vlogen echt om, de buurt verkent, met de kids gespeeld, sportschool gevonden, rekening geopend(met roze creditcard) en zondag met een aantal meiden naar het strand geweest! Helemaal niks geen last gehad van de jetleg, lucky me!
Maandag een dagje meegelopen met Jennifer, hoe zij met de kids omgaat en vooral ook penny verzorgd. Wel handig om te weten is dat ik altijd een lang weekend vrij heb, Jennifer is elke maandag en vrijdag thuis. Ik werk alleen dinsdag, woensdag en donderdag, ideaal dus! Dus maandag heeft Jennifer met laten zien hoe zij dingen aanpakt, ik wist natuurlijk helemaal niks van hoe het werkt met baby’s ed. Dat is nu wel anders!
Dinsdag was m’n eerste ‘werk’ dag, vind ‘t nog steeds raar om het werk te noemen want het is vooral heel erg leuk. Maar goed, deze dag was wennen, je bent nog helemaal vreemd in het huis en ook nog niet helemaal vertrouwd met de kids. Maar dit ging uiteindelijk best goed. ’s Avonds ging het minder, ik werd hartstikke ziek, een virus wat de hele familie de week ervoor had gehad had mij te pakken, alles behalve plezierig. Dat werd een lange nacht ineens wist ik de weg naar de badkamer blindelings te vinden…..
Mijn tweede werkdag was dus geen succes, gelukkig kon Joep iets regelen met zijn werk en bleef hij thuis en ik in bed, geen pretje en helemaal niet met 35 graden buiten.
Maar goed donderdag was ik weer zo goed als op krachten en ging het goed, en toen was het alweer tijd voor weekend! Wat een werktijden, geweldig!
De dagen vliegen echt om vrijdag een relaxt dagje gehad en de buurt verder verkent op m’n fietsje en ’s avonds naar cottlesloe beach gegaan voor de zonsondergang, daar moest ik nog aardig voor racen om op tijd te zijn want er waren meer heuvels dan ik had gedacht. Maar ik was op tijd en de zonsondergang was prachtig! Elke keer verbaas ik me er weer over hoe blauw het water is!
Zaterdag met een aantal meiden naar het strand geweest en gepicknickt, je maakt zo makkelijk vrienden alle au-pairs gaan met elkaar om en soms heeft iemand een auto waarmee je verder weg kan gaan, dat is helemaal top. Maar ook zonder kun je je prima redden. Zondag heb ik niet veel gedaan het was veel te warm, maar liefst 38 graden(!), ook ben ik zaterdag knetter hard verbrand en kon ik amper bewegen! Het blijkt dus dat er geen ozon laag meer is boven Australië en de UV index het drie dubbele is van NL op een warm dag…. Dat wist Loes een dag te laat. Maar inmiddels kan ik weer aardig op mijn rug liggen en gaat het wel weer prima. Loes heeft d’r lesje geleerd, maar wel een dag te laat. Zondag avond heb ik wel met een meisje nog wat gedronken bij een barretje in de buurt, zij blijkt maar twee straten verderop te wonen, super handig dus!
Vandaag regent het de he-le dag echt alleen maar, dikke druppels. Dus ik ben met de bus naar het centrum van Perth geweest. Met een goede regenjas dacht ik dat dit wel te doen was. Het centrum was mooi maar erg veel heb ik niet gezien want het bleef maar regenen. Dus ik heb door er, onder zoveel mogelijk afdakjes, door heen gelopen en wat winkels in geweest. Maar na een tijdje was ik zo koud dat ik mooi vond geweest en nam ik de bus terug. Het vinden van de bus ging uitzonderlijk soepel, echt knap vond ik zelf. Lastig is wel dat je hier in de bus niet kunt horen of zien bij welke halte je bent, dus je moet echt goed opletten. De halte nummers tellen wel op dus daar moet je op letten maar daar moet ik nog even aan wennen. Maar ook dát ging allemaal goed. Bij de goede halte uitgestapt moest ik nog ongeveer 500 meter lopen er gebeurde iets waar ik altijd al over droomde.
Er stonden dikke plassen water langs de kant en terwijl ik op de stoep liep racete een auto naast me door die plassen, zo FLATS over mij heen, ik kon heb er hard om gelachen, ik was toch bijna thuis en dat kon er tenslotte nog wel bij. Veel natter kon toch niet en het was schoon water.
Nou al met al is dit denk ik een record lengte verslag, eigenlijk was het nog best leuk om te doen.... : )
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen! zo ja, duimpje omhoog en abonneer op links dan krijg je ‘m de volgende keer in mail.
LIEFS!
Ps: fanmail is meer dan welkom op:
Loes Esselink
59 Loch Street
Claremont
6010 WA
Australië
Op veler verzoek hier tóch een blog van de andere kant van de wereld. Geen idee hoeveel ik er ga schrijven, wellicht is dit wel een Aussie-limited-edition-blog, wie weet. Geniet er dus maar van!
Laten we bij het begin beginnen; Donderdag 4 januari begon het avontuur, nadat pap en mam mij uitgezwaaid hadden kon het echt beginnen. Na een relatief soepele vlucht via München en Bangkok (op deze vlucht heeft mijn buurman ongeveer een heel oerwoud gekapt… in 11 uur..) kwam ik aan in Perth waar Joep mij op stond te wachten. Gelijk was het lekker warm en reden we door Perth en langs de rivier naar huis, wat mooi allemaal!
Even wat side-information: Het gezin waar ik aan de slag ga bestaat uit Joep, een Nederlander die al een hele tijd in Australië woont, hij is getrouwd met Jennifer een van oorsprong Ierse maar op gegroeid in Australië samen hebben ze drie prachtige kinderen. Maxwell van 4 jaar, Arthur van 3 jaar en Penelope van 7 maanden. In het kort Maxie, Artie en Penny. Het is een relaxte familie waarin veel kan en mag, een familie waar ik mij helemaal thuis voel!
Ze wonen in Claremont, een mooie wijk centraal in Perth. Het dichtstbijzijnde strand is op 3,5 km en het stadscentrum is op 7 km. Prima te doen dus, ik heb hier een fiets en cross al lekker rond. Even voor de beeldvorming, Claremont is ongeveer zo groot als Lochem en er zijn wel 100 van deze stadsdelen, Perth is mega groot en je kan nooooooit overal heen fietsen. Perth is bovendien ook best heuvelachtig. Mensen doen erg veel met auto en het verkeer is ook niet altijd even goed ingericht op fietsers…..
Maar goed, eenmaal thuis kennisgemaakt met Jennifer en de kids en mijn onderkomen voor de komende maanden ingericht, jeetje wat is dat mooi trouwens! Joep en Jennifer hebben een deel van hun garage omgebouwd tot appartement wat van alle gemakken voorzien is! (zie foto’s) Het was echt net klaar toen ik kwam, de schilder had ’s ochtends het afplakband weggehaald en Joep en Jennifer hadden het nét ingericht.
De dagen daarna vlogen echt om, de buurt verkent, met de kids gespeeld, sportschool gevonden, rekening geopend(met roze creditcard) en zondag met een aantal meiden naar het strand geweest! Helemaal niks geen last gehad van de jetleg, lucky me!
Maandag een dagje meegelopen met Jennifer, hoe zij met de kids omgaat en vooral ook penny verzorgd. Wel handig om te weten is dat ik altijd een lang weekend vrij heb, Jennifer is elke maandag en vrijdag thuis. Ik werk alleen dinsdag, woensdag en donderdag, ideaal dus! Dus maandag heeft Jennifer met laten zien hoe zij dingen aanpakt, ik wist natuurlijk helemaal niks van hoe het werkt met baby’s ed. Dat is nu wel anders!
Dinsdag was m’n eerste ‘werk’ dag, vind ‘t nog steeds raar om het werk te noemen want het is vooral heel erg leuk. Maar goed, deze dag was wennen, je bent nog helemaal vreemd in het huis en ook nog niet helemaal vertrouwd met de kids. Maar dit ging uiteindelijk best goed. ’s Avonds ging het minder, ik werd hartstikke ziek, een virus wat de hele familie de week ervoor had gehad had mij te pakken, alles behalve plezierig. Dat werd een lange nacht ineens wist ik de weg naar de badkamer blindelings te vinden…..
Mijn tweede werkdag was dus geen succes, gelukkig kon Joep iets regelen met zijn werk en bleef hij thuis en ik in bed, geen pretje en helemaal niet met 35 graden buiten.
Maar goed donderdag was ik weer zo goed als op krachten en ging het goed, en toen was het alweer tijd voor weekend! Wat een werktijden, geweldig!
De dagen vliegen echt om vrijdag een relaxt dagje gehad en de buurt verder verkent op m’n fietsje en ’s avonds naar cottlesloe beach gegaan voor de zonsondergang, daar moest ik nog aardig voor racen om op tijd te zijn want er waren meer heuvels dan ik had gedacht. Maar ik was op tijd en de zonsondergang was prachtig! Elke keer verbaas ik me er weer over hoe blauw het water is!
Zaterdag met een aantal meiden naar het strand geweest en gepicknickt, je maakt zo makkelijk vrienden alle au-pairs gaan met elkaar om en soms heeft iemand een auto waarmee je verder weg kan gaan, dat is helemaal top. Maar ook zonder kun je je prima redden. Zondag heb ik niet veel gedaan het was veel te warm, maar liefst 38 graden(!), ook ben ik zaterdag knetter hard verbrand en kon ik amper bewegen! Het blijkt dus dat er geen ozon laag meer is boven Australië en de UV index het drie dubbele is van NL op een warm dag…. Dat wist Loes een dag te laat. Maar inmiddels kan ik weer aardig op mijn rug liggen en gaat het wel weer prima. Loes heeft d’r lesje geleerd, maar wel een dag te laat. Zondag avond heb ik wel met een meisje nog wat gedronken bij een barretje in de buurt, zij blijkt maar twee straten verderop te wonen, super handig dus!
Vandaag regent het de he-le dag echt alleen maar, dikke druppels. Dus ik ben met de bus naar het centrum van Perth geweest. Met een goede regenjas dacht ik dat dit wel te doen was. Het centrum was mooi maar erg veel heb ik niet gezien want het bleef maar regenen. Dus ik heb door er, onder zoveel mogelijk afdakjes, door heen gelopen en wat winkels in geweest. Maar na een tijdje was ik zo koud dat ik mooi vond geweest en nam ik de bus terug. Het vinden van de bus ging uitzonderlijk soepel, echt knap vond ik zelf. Lastig is wel dat je hier in de bus niet kunt horen of zien bij welke halte je bent, dus je moet echt goed opletten. De halte nummers tellen wel op dus daar moet je op letten maar daar moet ik nog even aan wennen. Maar ook dát ging allemaal goed. Bij de goede halte uitgestapt moest ik nog ongeveer 500 meter lopen er gebeurde iets waar ik altijd al over droomde.
Er stonden dikke plassen water langs de kant en terwijl ik op de stoep liep racete een auto naast me door die plassen, zo FLATS over mij heen, ik kon heb er hard om gelachen, ik was toch bijna thuis en dat kon er tenslotte nog wel bij. Veel natter kon toch niet en het was schoon water.
Nou al met al is dit denk ik een record lengte verslag, eigenlijk was het nog best leuk om te doen.... : )
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen! zo ja, duimpje omhoog en abonneer op links dan krijg je ‘m de volgende keer in mail.
LIEFS!
Ps: fanmail is meer dan welkom op:
Loes Esselink
59 Loch Street
Claremont
6010 WA
Australië
-
15 Januari 2018 - 15:31
Lynet:
haha Loes!! je kan zo leuk schrijven! hoop op een volgende blog. veel plezier nog!
-
15 Januari 2018 - 15:52
Marlou:
Súper leuk verhaal Loes! Ik zeg vaker doen! -
15 Januari 2018 - 16:14
Fancy Nancy:
Hardop gelachen over het stukje water wat je over je heen kreeg hahaha!
Super leuk stukje Loes, klinkt als een leuk en relaxed 'baantje'.
liefs -
15 Januari 2018 - 18:20
Gerrit Oltvoort:
Nou Loes, het was een heel mooi verslag. Ik wens je daar een hele fijne tijd toe. Maak er watf moois van
Groetjes uit Lochem. -
15 Januari 2018 - 18:21
Joke Klein Geltink:
Erg leuk om je verhaal te lezen. Have fun!!!!!!!! -
15 Januari 2018 - 21:08
Matthijs:
Leuk om te lezen, vaker schrijven! -
15 Januari 2018 - 22:55
Marijke Weeink:
Ha buurmeis, schitterend wat een belevenis!
Geniet van je au pair tijd in Australië! Xx Marijke
-
15 Januari 2018 - 23:51
Boyle:
Hahaha wat blijven jou verslagen toch heerlijk!
Geniet ervan en ik spreek je snel, liefs xxxx -
17 Januari 2018 - 16:22
The Chin:
Lekker bezig Loesoe! Heerlijk lijkt het mij daar!
Liefs,
Silke -
18 Januari 2018 - 01:07
Sanja:
Hoi Loes,
Leuk geschreven!
Ik zeg vaker doen blijven we lekker op de hoogte van je belevenissen.
Gr. Anja -
05 Maart 2018 - 09:41
Hermien Esselink:
Ha Loes, beetje laat, maar toch leuk om je ervaringen te lezen...tijd voor een up-date!?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
